പടിഞ്ഞാറൻ ചക്രവാളത്തിലെ സൂര്യൻ

തനിക്കറിയാമായിരുന്നോ, എന്നും
സൂര്യനസ്തമിച്ചിരുന്നത് എന്റെ ജനലിനെ നോക്കി
പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു!
എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.
അടച്ചുപൂട്ടി ഒരു മൂലയിൽ ഒതുങ്ങിക്കൂടുമ്പോൾ
കണ്ണുകൾ മുറുക്കിയടയ്ക്കുമ്പോൾ
ഒന്നോ രണ്ടോ ചുവടുകൾക്കപ്പുറത്ത്
പരാജയപ്പെടുന്ന നിമിഷം വരെ
പ്രശോഭിച്ചുകൊണ്ട്
തളരുമ്പോൾ പോലും വർണ്ണം വിതറിക്കൊണ്ട്
അവിടെത്തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഞാനറിയാതെ,
എന്റെ ലോകം എന്നും തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.